Waar begin je? Maar nee echt, waar te beginnen? Als je je als onderwijsprofessional vrijwel dagelijks bezig mag houden met scholen, schoolsystemen, innovatieve onderwijs start-ups en initiatieven, onderwijsorganisaties, -beleid en kwaliteit van onderwijs en leren. Waar begin je dan als je voor je kinderen een school moet gaan zoeken in Amerika? Vanuit mijn werkende bestaan wilde ik alles uitpluizen. Vanuit mijn niet-werkende-ik wilde ik alleen maar zo snel mogelijk een plek regelen die ‘goed voelde’.
In het begin zocht ik in het wilde weg, wat is er veel aanbod! Een site als greatschools.org helpt eigenlijk weinig, behalve voor gemakkelijk vergelijken qua leerlingaantallen en in- en uitstroomcijfers van leerlingen. De site voelt verder als een soort stemwijzer, weinigzeggend en vooral vervelend door gebrek aan échte info (en omdat niet duidelijk is op basis waarvan de metingen worden gedaan). Uiteindelijk werd duidelijk welke woonplaats onze voorkeur had en dus konden we onze zoektocht gelukkig verkleinen. In Vienna VA alleen, 56 scholen? Dus eerst even uitzoeken wat preschool, elementary, middle school en high school inhield. Dat bracht de search terug naar 20 elementary scholen. Voor de duidelijkheid, Vienna is een heel klein plaatsje met nog geen 15.000 inwoners… en 20 basisscholen!
Enfin, de keuze was reuze maar het aanbod was niet zo divers als ik had verwacht. In de VS zie ik tot nu toe vooral veel traditioneel onderwijs. Wel veel Montessori, maar dan vooral gericht op de kleuterjaren/onderbouw. Weinig sprake van onderwijsvernieuwers zoals Dalton bijvoorbeeld. Ik had gedacht hier Dalton-scholen in overvloed aan te treffen, juist in het geboorteland van Helen Parkhurst maar er is maar 1 Dalton-school! De Dalton School in NY die Helen Parkhurst zelf stichtte in 1919 (en vandaag vooral bekend staat als een van de duurste privéscholen van New York). Veel aanbod dus, zowel privéscholen als publieke scholen. Schifting op basis van richting leverde weer winst op, ik ben persoonlijk voorstander van ontzuiling van onderwijs (long passed due = herziening van artikel 23 van de Nederlandse Grondwet!) en daarmee dus een sterk en overtuigd voorstander van openbaar onderwijs. Voor de niet-onderwijsmens:
De richting van een school is de grondslag, bijvoorbeeld een school met een religieuze of levensbeschouwelijke visie. De inrichting van een school is de manier waarop het onderwijs wordt aangeboden en zegt dus iets over de pedagogisch-didactische uitgangspunten van de school.
In onze zoektocht kwam ik al snel tot de ontdekking dat voor een public school geldt dat ze werken met een strikt zone-beleid (een boundary map maakt duidelijk in welke straten je moet wonen wil je je kind op die school kunnen plaatsen, zoals in dit voorbeeld). Je hebt dan dus eigenlijk toch weinig keus, jouw huis/straat zit aan een bepaalde school gekoppeld. Je andere keus is dan dus een privéschool want dit zijn niet gebonden aan dit beleid. Ik had van tevoren bedacht dat ik onze kinderen zelf naar school wilde kunnen brengen (geen schoolbus) om zo de transitie zo Nederlands mogelijk te houden. Immers, over een paar jaar gaan we weer naar Nederland en komen ze daar weer in het basisonderwijs terug. Het leek mij fijn om het zo ‘gewoon als mogelijk’ te maken.
Toen ik eenmaal een school dacht te hebben gevonden kwam ik na een Skype Intakegesprek van een koude kermis thuis. So to speak… Wat was dat een innovatieve school maar wat een vertekend beeld had ik gekregen van de website. Deze school paste ABSOLUUT niet bij mijn pedagogisch-didactische opvattingen en paste ook zeker niet bij de leerstijl en behoeften van de kinderen. Weer terug naar nul. Best een frustrerend proces, want wanneer je je inschrijft voor zo’n school (wat je moet doen voor je een intake kunt voeren) moet je direct al $100 inschrijfgeld per kind betalen. Weggegooide dollars dus…
Mijn man had inmiddels een collega ter plaatse gesproken die ook vanuit Nederland naar Vienna waren verhuisd en twee kinderen hier op de basisschool hadden. Zij waren erg tevreden: zelfde woonplaats, goede verhalen, kleine school, veilig, hechte community, voelde goed. Zo kwam het dat we via hen terechtkwamen op de huidige school van onze kinderen. We zijn jullie nog dagelijks dankbaar Leonie en Richard!
Enfin, dat was alleen nog maar de aanloop. Want je hebt het over een geheel nieuw onderwijssysteem. Hier starten kinderen met Kindergarten als ze 5 zijn, eigenlijk dus onze groep 2. Leerplicht geldt hier vanaf 6 jaar. Ze mogen vanaf 3 jaar naar sommige scholen (naar de meeste scholen echter vanaf 4 jaar) en dat noemen ze pre-K. Tot en met 4 jaar zijn kinderen ‘by Virginia law’ verplicht om nog minimaal een half uur te rusten tussen de middag. Scholen moeten dit dus kunnen bieden, moeten fysiek ruimte hebben voor matrasjes of matjes (ze moeten verplicht plat liggen). Overigens duren voor pre-K de dagen ook maar tot 12. Daarna kun je ze wel op scholen (die ruimte bieden voor de verplichte nap-sessie) inschrijven voor ‘extended day’, een soort naschoolse tot 15:15u. Ook interessant is dat public schools vaak K-12 aanbieden (van kindergarten tot 12 jaar), en veel privéscholen 8 ‘grades’ kennen. Leerlingen blijven daar dus tot hun 14e jaar, tot ‘groep 10’ als je wil, naar het Nederlandse systeem. Interssant!
Om dit lange verhaal af te ronden, we kozen voor een privéschool op zo’n acht minuten van ons huis. Een kleine school (175 leerlingen in totaal) met een two-teacher-system (2 fulltime leerkrachten per groep). Veel aandacht voor elk individueel kind, eigen leerwegen en uitdagingen. Een school met veel aandacht voor de community, waar kinderen en ouders bekend zijn bij alle (!) personeelsleden. Een school waar dus al twee Nederlandse jongens rondliepen in de hogere grades (hoe leuk). Een school die zich niet alleen leek te focussen op prestaties (hallo, het is Amerika…) en toetsen (uhm, ik geloof niet in toetsen!) maar op het hele kind, op de ander en het andere. Veel aandacht voor liberal arts. Het ziet er niet alleen mooi uit, het voelde vooral heel goed. En zo kwamen wij terecht bij Green Hedges School, een school met een missie waar ik me aan kon (en kan) verbinden:
“We inspire young people of talent and promise to develop clear values, a desire for wisdom, and an appreciation for all endeavors which broaden the mind and enlighten the spirit.”
In de volgende blogpost zal ik schrijven over onze eerste periode op deze Amerikaanse privéschool. Zonder een constante vergelijking met Nederland, want het gaat over twee niet te vergelijken systemen, maar wel constant met oog voor de mogelijkheden. Wat valt me op en wat biedt dit voor kansen? Kortom, wat kunnen we hiervan leren? Met mijn desire for wisdom and appreciation for all endeavors which broaden the mind and enlighten the spirit zit het wel goed! Wat een prachtige ervaring voor mijzelf als ouder en als onderwijsprofessional. En vooral: wat een prachtige ervaring en kans voor onze kinderen…
- lies wonders - 
Leave a Reply